پیام یک حیوان نجات یافته به ناجی خودش

آرزو میکنم که انسانهای بیشتری مثل تو باشن

لطفا این دل نوشته رو به دست کسانی برسونید که حیوانات رو امداد میکنند و نجات میدن.

بدون تو مرده بودم.

من از زندگی باید خداحافظی میکردم اگر چشمان پر از مهر و اضطراب تو  ، من رو ندیده بود.

وقتی داشتی بهم نزدیک میشدی مطمئن بودم که میخوام از ترس گازت بگیرم اما دستان پر از مهرت مانع این ترس شد.

خدا رو شکر میکنم که با این همه درد و رنج و نامهربانی در خیابان همچنان اعتقادم رو از دست نداده بودم که من خلق شدم تا کسی رو خیلی خوشحال و خوشبخت کنم.

به کسی که زندگی دوباره به من بخشید و من رو مثل بچه خودش دوست داره و بهم عشق میورزه خیلی بدهکارم.

چشمان پر از مهرت، خنده های زیبات، عشق بی حد تو، دستان با محبتت، قلب مهربونت و جیب خالیت به من زندگی دوباره بخشید.

تو باعث شدی رنج و وحشتی که تا قبل از اومدن تو بهش دچار بودم رو فراموش کنم.

تو انتخاب کردی که عشق بدی و عشق بگیری.

این عشق بی حد تو فقط برای من هم نبوده و نیست. میدونم و میبینم که برای بقیه همنوعان من همین کار رو میکنی.

و حتی

گاهی هم شک و تردید رو در چشمانت میبینم. زمانهایی که دلت از فشار غصه پر شده و شکی که دست و پاتو داره میبنده. یک چیزی بین منطق و احساس که بهت میگه برای چی و تا کی باید ادامه بدی وقتی که دیگه پول و زمان و نیرویی برات نمونده. گاهی اشکاتو میبینم که روی صورتت جاری شده.

منطق ات بهت میگه که تا کی میخواهی ادامه بدی؟ تا کی انگشت نما باشی؟ زندگی جور دیگه هم میتونه باشه. اینکه یادت رفته بخندی. اینکه دوستانت ترکت کردن چون هر زمان که باهاشون قرار داشتی مجبور بودی زنگ بزنی کنسل کنی و بگی که باز یک کیس جدید دیدی و باید بره کلینیک.چه روزهایی که از جلوی مغازه ای رد میشی و به چیزهایی نگاه میکنی که یک روزی برات با ارزش بودن. حتی میدونم گاهی از نیازهای اساسی خودت هم میزنی که به امثال من و همنوعانم کمک کنی.

اما تا منو میبینی باز همون درخشش مهر و عشق به چشمات برمیگرده. اشکاتو پاک میکنی و عزمت رو جزم میکنی برای امداد بعدی. حس عجیبی برمیگرده به رگهات که قدرت دوباره بلند شدن بهت میده. عشق بی حد و مرز در وجود تو رمز ادامه راه است.

من یکی از خوشبخت ترین آوارگان طبیعت هستم. تونستم مزه آرامش رو در کنار تو بچشم. اجازه پیدا کردم عشق رو امنیت رو در کنارت حس کنم و بسیاااااااار متاسف و نگرانم برای همنوعانم که این احساس رو اصلا نمیشناسن. سراسر زندگی کوتاهشون پر از رنج و بی مادری است. سنگ و چوب است. سم و کتک است.گرسنگی و بیماری است.

آرزو میکنم که انسانهای بیشتری مثل تو باشن.

و فراموش نکن که ما هرگز و هرگز تو و مهر بی حد و اندازه تو رو فراموش نمیکنیم.

بدون تو مرده بودم.

امضا: یکی از امداد شدگان طبیعت

عکس: از سایتهای خارجی برداشت شده تا احتمال هرگونه برداشت شخصی رو کاهش دهیم.