میگن که قدِ برجشون از آسمون بُلنتره
برای ساختنش هزار هزار درختُ سر زدن
پرنده های بی درخت از این حوالی پَرزدن
میگن که این برجِ بلند باعثِ افتخار ماس...
ستونِ آسمون خراش ! سایه تُ ننداز رو سَرَم
تو شبِ بی ستاره هم ، من از تو آفتابی تَرَم...
درختای مُرده هنوز ، خوابِ پرنده میبینن
پرنده های بی درخت رو سیمای برق میشینن...
به قدُ قامتت نناز ! آهای ! بلندِ بیخبر !
درختا باز قد میکشن ، حتا تو سایه ی تبر
ستونِ آسمون خراش ! سایهتُ ننداز رو سَرَم
تو شبِ بی ستاره هم ، من از تو آفتابی تَرَم... "یغما گلرویی"